Türkiye’de Zeytin

Türkiye’de Zeytin
Zeytin, Türkiye’de çok geniş bir yayılım alanı bulmuştur. Türkiye’nin 81 ilinin 41’inde, 843 ilçenin 270’inde zeytin üretimi yapılmaktadır. Üretimin % 53’ü Ege Bölgesinde, % 18’i Marmara Bölgesinde, % 23’ü Akdeniz Bölgesinde, % 6’sı Güneydoğu Anadolu Bölgesinde ve % 0,2’si de Karadeniz Bölgesinde gerçekleştirilmektedir. Ege Bölgesinde üretimin % 55’i yağlık olarak değerlendirilirken Marmara Bölgesinde üretimin % 60’ı sofralık olarak değerlendirilmektedir. Türkiye dane zeytin üretimi sırasıyla, İzmir (% 13), Manisa (%12.5) Aydın (%12), Muğla (%10), Balıkesir (%12.5), Çanakkale (%7) ve Bursa (%5) illerinden sağlanmaktadır (TÜİK, 2013)

Türkiye’nin bölgelere göre zeytincilik yapılan il ve bölgeleri  Tablo 1. Türkiye’de bölgelere göre ağaç sayısı, dikim alanı, üretim ve üretim oranı  (2003)

Bölgeler Dikim Alanı (ha) Dikim Alan Payı (%) Toplam Üretim (T) Üretim Payı (%)
Ege 454.290.00 62.0 760.094.00 53.0
Marmara 115.008.00 16.0 260.987.00 18.0
Akdeniz 106.189.00 15.0 328.601.00 23.0
Güneydoğu 56.476.00 8.0 68.369.00 6.0
Karadeniz 349.00 0.2 3.236.00 2.2
TOPLAM 732.314.00 100.0 1.421.288.00 100.0

Kaynak. TUIK, 2012 Türkiye’de Zeytin Ağacı Sayısı ve Üretim Türkiye’de ise zeytin ve zeytin-zeytinyağı üretimi, 1999 yılında Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Dünya Ticaret Örgütü taahhütleri kapsamında uygulamaya başlanılan yeni tarım politikaları kapsamında yeni bir boyut kazanmıştır. Nitekim son yıllarda Türkiye’de zeytin ve zeytin ürünlerine diğer tarım ürünlerine uygulanan desteklemeler yanında sertifikalı fidanı ile zeytin bahçesi tesisine verilen destek, girdi destekleri ve zeytinyağında kg başına uygulanan prim desteği yanında ambalajlanmış-paketlenmiş sofralık zeytin ve zeytinyağına verilen ihracat desteği, öncelikle zeytin ağaç sayısını, üretim yapılan alanı ve zeytin-zeytinyağı miktarını artırmıştır. Avrupa Birliği’nde 1966-1985’li yıllar arasında yaşanılan ağaç sayısı ve üretimdeki miktar artışı, Türkiye’de de 2000’li yıllardan sonra uygulanan tarım politikaları ile gerçekleşmiştir. Avrupa Birliği’nde zeytin ve zeytinyağında miktar artışı yukarıda sözü edilen 2020 Eylem Planı çerçevesinde daha çok kaliteye yönelik ve spesifik unsurları içeren politikalarla hedeflenirken, Türkiye’de benzer bir süreci izlemektedir. Bu süreçte zeytinyağının Türk Gıda Kodeksi kapsamındaki tebliğ çalışmaları ve Codex Alimentariusa uyumu, kimyasal ve fiziksel analizler yanında kaliteye yönelik duyusal analizlerin de dikkate alınması dikkat çekicidir. Ayrıca Türkiye, söz konusu zaman diliminde kurumsal anlamda da ciddi bir yol kat etmiştir. Türkiye 2005 yılında Ulusal Zeytin ve Zeytinyağı Konseyini kurmuş, 2009 yılında üyelikten ayrıldığı Uluslararası Zeytin Konseyine (1963-1998), 2010 yılında tekrar üye olmuştur. Ayrıca 22. Dönem (2006) ve 23. Dönem (2008) Türkiye Büyük Millet Meclisi Araştırma Komisyonu tarafından Zeytin ve Zeytinyağı ile Diğer Bitkisel Yağların Üretiminde ve Ticaretinde Yaşanan Sorunların Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan iki farklı oluşumda Türkiye zeytin ve ürünlerinin sorunları ve çözüm önerileri raporlanmıştır. Son yıllarda zeytinciliğin dünya’ da ve Avrupa’da artan olumlu imajının Türkiye için de geçerli olduğu Tablo 2.  daki ağaç sayısı ve üretim artışı ile doğrulanmaktadır. (Tunalıoğlu, 2013). Tablo 2. Türkiye’de Zeytin Ağaç Sayısı, Üretim

   
Yıllar

Toplam Ağaç Sayısı (Bin Adet)

Meyve Ağaç sayısı

(Bin Adet)

Meyve vermeyen (Bin Adet)

Toplam Üretim

(Ton)

Sofralık

(Ton)

Yağlık

(Ton)

 

Zeytinyağı Üretimi

(Bin Ton)

1995

87 581

81 437

6 144

515 000

206 000

309 000

40.0

1996

89 740

83 200

6 540

1 800 000

435 000

1 365 000

200.0

1997

95 730

85 780

9 950

510 000

200 000

310 000

40.0

1998

93 450

85 850

7 600

1 650 000

430 000

1 220 000

170.0

1999

95 500

87 130

8 370

600 000

250 000

350 000

70.0

2000

97 770

89 200

8 570

1 800 000

490 000

1 310 000

175.0

2001

99 000

90 000

9 000

600 000

235 000

365 000

65.0

2002

101 600

91 700

9 900

1 800 000

450 000

1 350 000

140.0

2003

102 750

92 250

10 500

850 000

350 000

500 000

79.0

2004

107 100

94 950

12 150

1 600 000

400 000

1 200 000

145.0

2005

113 180

96 625

16 555

1 200 000

400 000

800 000

112.0

2006

129 265

97 773

31 492

1 766 749

555 749

1 211 000

165.0

2007

144 329

104 219

40 110

1 075 854

455 385

620 469

72.0

2008

151 630

106 139

45 491

1 464 248

512 103

952 145

130.0

2009

153 723

109 127

44 596

1 290 654

460 013

830 641

147.0

2010

157 156

111 398

45 758

1 415 000

375 000

1 040 000

160.0

2011

155 427

117 941

37 486

1 750 000

550 000

1 200 000

191.0

2012

157 904

120 820

37 084

1 820 000

480 000

1 340 000

195.0

Kaynak: TUİK, 2013; IOC,2014

Türkiye’de Zeytinyağı ve Sofralık Zeytin Dünyada olduğu gibi Türkiye’de de üretilen dane zeytinin yaklaşık %73’ü yağa işlenmektedir. Ülkemizde tüketim genelde zeytinyağı ağırlıklı olduğu için yağlık zeytin üretimi daha fazla olmaktadır. Türkiye’de var-yok yılı ortalamasına göre 150 bin ton zeytinyağı üretilmektedir. Bu miktar ile Türkiye, dünya zeytinyağı üretiminde İspanya, İtalya, Yunanistan ve Tunus’tan sonra beşinci sırada yer almakta ve dünya üretiminin yaklaşık %5’ini, ihracatının ise %10’nunu sağlamaktadır. Türkiye’de zeytinyağı tüketimi Türk halkının gerek fiyat, gerekse alışkanlıkları nedeniyle istenilen halen istenilen düzeyde değildir. Zeytinyağı tüketimi adeta üretim bölgeleriyle sınırlı kalmaktadır. Zeytinyağı, Türkiye’nin ihracatında geleneksel ürün olarak nitelendirilen ihraç kalemlerinden biri olarak yer almaktadır. Ancak üretimdeki alternans nedeniyle ihracatta da var ve yok yılına göre büyük dalgalanmalar yaşanması istikrarlı bir dış ticaret politikası yaratılmasına imkân tanımamaktadır. Alternans etkisi, AB ülkelerinde en aza indirgendiği ve stok politikaları ile dış ticarette belirli bir düzen sağlandığı halde Türkiye’de bu etki yok edilemediği ve stoklama bir sisteme oturtulamadığı için dış pazarda kalite ve miktar açısından devamlılık sağlanamamaktadır. Zaten bu nedenle ihracat daha çok ambalajlı ve markalı olarak değil dökme olarak yapılabilmektir (Tunalıoğlu, 2009). Türkiye’de var-yok yılları ortalamasına 1 400 bin ton dane zeytin üretilmekte ve üretilen zeytinin %27’si sofralık zeytine ayrılarak yaklaşık 500-550 bin ton zeytin sofralık olarak işlenmektedir. Marmara bölgesi geleneksel sofralık zeytin Gemlik çeşidimizin en fazla üretildiği bölgedir. Türkiye, dünya sofralık zeytin üretiminde % 13 ile ikinci, siyah sofralık zeytin üretiminde ise birinci sırada yer almaktadır. Avrupa Birliği’nin toplam sofralık zeytin ihtiyacının yaklaşık olarak yarısı Türkiye’den sağlanmaktadır. Türkiye’nin son 24 yıllık zeytinyağı ve sofralık zeytin üretim, tüketim ve ticareti Tablo 3. görülmektedir. Tablo 3. Türkiye’nin Zeytinyağı ve Sofralık Zeytin Üretim, Tüketim, İhracat ve İthalatı 

Yıllar

Zeytinyağı (bin ton)

Sofralık Zeytin (bin ton)

Üretim

Tüketim

İhracat

İthalat

Üretim

Tüketim

İhracat

İthalat

1990/1991

80.0

55.0

10.0

0

150.0

110.0

8.0

0

1991/1992

60.0

50.0

10.5

0

110.0

98.0

12.0

0

1992/1993

56.0

50.0

5.5

0

100.0

90.0

13.0

0

1993/1994

48.0

54.0

9.0

0

100.0

89.0

15.0

0

1994/1995

160.0

55.0

55.0

0

180.0

135.0

29.0

0

1995/1996

40.0

63.0

19.0

0

120.0

129.0

22.0

0

1996/1997

200.0

75.0

40.5

0

185.0

132.0

30.0

0

1997/1998

40.0

85.5

35.0

0

124.0

127.0

23.0

0

1998/1999

170.0

85.0

86.0

0

178.0

149.0

30.0

0

1999/2000

70.0

60.0

16.5

0

150.0

130.0

20.0

0

2000/2001

175.0

72.5

92.0

0

224.0

125.0

32.0

0

2001/2002

65.0

55.0

28.0

0

85.0

100.0

56.0

0

2002/2003

140.0

50.0

74.0

0

165.0

114.0

35.0

0

2003/2004

79.0

46.0

46.0

0

125.0

96.0

51.0

0

2004/2005

145.0

60.0

93.5

0

240.0

175.0

58.0

0

2005/2006

112.0

50.0

73.0

0

280.0

221.0

54.0

0

2006/2007

165.0

80.0

45.0

0

240.0

180.0

55.0

0

2007/2008

72.0

85.0

15.0

0

200.0

190.0

20.0

0

2008/2009

130.0

108.0

31.0

0

300.0

240.0

65.0

0

2009/2010

147.0

110.0

29.5

0

390.0

260.0

65.5

0

2010/2011

160.0

131.0

12.0

0

330.0

300.0

72.0

0

2011/2012

191.0

150.0

20.0

0

400.0

350.0

60.0

0

2012/2013*

195.0

160.0

30.0

0

410.0

350.0

70.0

0

2013/2014**

180.

150.0

50.0

0

430.0

355.0

70.0

0